Sarap. Haha. So I just got back from treating Nil to a Java Chip. Masaya siya. So masaya na rin ako. Merry Christmas sa kanya. Haha.

This day is uber tiring. Kanina nung parade paikot-ikot kami sa buong campus. Tas may parts pa na naglakad kami sa Taft Avenue! Screaming at the top of our lungs, with balloong animals on our heads, and pausing every so ofter to say cheese to Mr. Canon. Yes naman. Sikat ang iMed. But what I hate was when the rallyistas were stealing the scene, singing the no-to-TFI anthem. Or the "Iskolar ng bayan..." rally chant. I mean, let it rest! Even just for the sake of the season. Diba diba diba?

We really have to clear up the class cheer. Who says the first part, when it is the proper time to say it, and all that jazz. Kasi naman minsan andaming taong nag-iinitiate ng cheer so sino susundin? Tapos minsan totally out of place pa yung pag-cheer. Diba diba diba?

I should really stop Starbucksing everyday. I'm poor!

Sana mangyari na. Wee!

Sa kabilang dako naman. Sana ganito na lang lagi. Walang pagbabago. Okay na yung kung anong meron ako (sa tingin ko lang ha).

Ang emo ko lately. Yuck ang emo. Never mind.

Sa mga nagbigay sa akin ng stuff for Christmas (a.k.a. gifts), salamat. Sa mga hindi pa nakakabigay, pwede pang humabol Kahit sa January na lang. Sa mga walang balak, masunog kayo sa impyerno! Bwahahahahaha! Joke lang po.

Sana makapiling kita kahit minsan sa ilalim ng liwanang ng buwan. Pero kung New Moon, okay na sa akin yung sa ilalim ng ulan. Pero sana malinis yung ulan. Pero kung summer naman, sige sunset. Pero kung ayaw talaga, kape na lang at cinammon. Pero kung walang available, sige lakad lakad na lang. Siguro naman marunong o kaya mong maglakad, no? Pero kung wala, feeling ko nasa deathbed mo na ako. At yun. Ipinagdadasal yung kaluluwa mong hindi nagbigay ng regalo sa akin para sa paskong ito. Nyahahahaha!